Wie genezen is van een COVID-19 infectie is veel minder besmettelijk dan tijdens de prodromale fase of bij de allereerste symptomen. Eventuele actieve virusvermenigvuldiging gebeurt diep in de longen, maar niet langer in de regio van de bovenste luchtwegen. Als een herstellende COVID-patiënt zijn arts bezoekt of de huisarts thuis op bezoek gaat, draagt de patiënt een chirurgisch masker, of een zelf gemaakt katoenen masker. Blijft de dokter op >1,5 meter afstand, dan hoeft de arts geen extra bescherming om te doen. Is een klinisch onderzoek nodig, dan draagt de arts handschoenen, chirurgisch masker. Handen wassen/ontsmetten en nadien masker omdoen. Na het afdoen van het mondneusmasker, wast/ontsmet de arts nogmaals de handen.
Een (wegwerp)beschermjas tijdens het klinisch onderzoek is ook aangewezen. Deze hoeft na het klinisch onderzoek niet in het medisch afval terecht te komen. Je kan hem binnenste buiten draaien en aan een kapstok hangen in een kamer waar de patiënt niet komt. Bij een volgend bezoek, kan de arts dan de ‘binnenste-buiten-gedraaide’ beschermschort opnieuw aantrekken. Deze procedure wordt aanbevolen door het Agentschap Zorg en Gezondheid.
Hoe vaak je deze binnen-buiten-draaien procedure mag toepassen staat er niet bij… Ik zou dit binnen-buiten-draaien met dezelfde beschermschort blijven doen tot er (zichtbare) vervuiling is opgetreden; dan kan de schort bij het medisch afval en wordt een nieuwe gebruikt. De rationale achter deze procedure is dat viruspartikels niet overleven tot aan het volgende bezoek van de dokter.
Dirk Avonts
