Hoesten is het meest voorkomende klinisch teken bij een patiënt met COVID-19 pneumonie. Dit symptoom komt voor bij drievierde van de patiënten. Ook koorts is aanwezig bij 9 op de 10. Als de patiënt een mondmasker draagt, wordt de verspreiding van infectieuze druppeltjes sterk verminderd. Zelf een mondneusmasker dragen, of een afstand van minstens 1,5 meter in acht nemen, verkleint bovendien nog de kans om COVID-19 op te lopen.
Onderzoek van keel, neus of mond brengt niets essentieel bij, en zelfs auscultatie van de longen kan een pneumonie door COVID-19 niet uitsluiten of aantonen. In de eerstelijn is de cruciale vraag: moet deze patiënt naar het ziekenhuis, of kan hij/zij thuis uitzieken? De ernst van een mogelijke COVID-19 pneumonie is te evalueren aan de hand van een beperkt aantal klinische bevindingen.
Voelt de patiënt zich kortademig? De mate van dyspnoe (enkel bij inspanning, of ook in rust) geeft een indicatie van de impact van het virus op het longweefsel. De ademhalingsfrequentie is niet zo’n goede indicator om het verschil te zien tussen patiënten met een ernstige of milde pneumonie. Wel kan de ademhalingsfrequentie genoteerd worden om de evolutie van de klinische toestand te objectiveren. Dat is vooral nuttig bij mensen met een gekend chronisch longlijden; want zij hebben, net als patiënten met diabetes, een verhoogd risico om een ernstige pneumonie door te maken.
Bepaling van de capillaire zuurstofsaturatie is wel een goede maat om de ernst van een pneumonie te objectiveren, en vooral de opvolging van de gemeten waarden. De patiënt kan zelf de oxymeter om de vinger doen, zodat er geen fysiek contact nodig is. Uiteraard is het nodig om de oxymeter na gebruik te ontsmetten met een alcoholoplossing. Bij deze handeling is het gebruik van wegwerphandschoenen noodzakelijk.
Wie naar het ziekenhuis verwijzen?
Patiënten met koorts, EN
Met toenemende kortademigheid
OF
Optreden van thoracale pijn
OF
Progressieve daling van de capillaire zuurstofsaturatie
