Evidence-Based Medicine als uitgangspunt

Adviezen

• De huisarts streeft in zijn zorg voor de patiënt naar een sterke wetenschappelijke onderbouwing zoals omschreven in de richtlijnen, welke steeds op maat van de patiënt is.
• De praktijk neemt een basistakenpakket aan zorg op voor haar patiënten.

Beschrijving

In de praktijk moeten richtlijnen beschikbaar zijn voor de zorgverleners. Dit is mogelijk via digitale platformen of actueel neergeschreven bronnen. De professionele autonomie van de huisarts is hierbij belangrijk. Dit stelt hem of haar in staat (om met een gemotiveerde beschouwing) af te wijken van de richtlijn om zo meer zorg op maat van de patiënt te bieden.

De tool Interessante bronnen voor de huisarts bevat een niet-exhaustieve lijst van interessante websites voor de huisarts.

Het basistakenpakket dat iedere huisarts dient aan te bieden aan de patiënten bestaat uit acute, spoedeisende, chronische, preventieve en psychosociale (psychische klachten - somatisch onvoldoende verklaarde lichamelijke klachten) zorg. Het is steeds een integrale zorg, waarbij rekening gehouden wordt met het breder kader van de patiënt, zoals de familie, religie, maatschappelijk aspect en normen en waarden.

De zorg is toegespitst en adequaat in verschillende levensfasen, van zuigelingen en peuters, jongeren, zwangere vrouwen, ouderen tot en met palliatieve zorg. Tevens dient de praktijk het management ter harte te nemen, zodat bovenstaande zorg op een goed georganiseerde manier aan de patiënten kan worden aangeboden.

In de verschillende thema’s met de daaraan gekoppelde, kenmerkende beroepsactiviteiten wordt dieper ingegaan op de concrete invulling van dit basistakenpakket. In de toetslijst eindtermen voor Huisartsen in Opleiding (HAIO) die het Interuniversitair Centrum voor Huisartsenopleiding (ICHO) ter beschikking stelt, worden de kennis, inzichten en vaardigheden beschreven die een huisarts dient te beheersen.

Reflectie

De patiënt kan er op vertrouwen dat zijn huisarts steeds werkt volgens de recente wetenschappelijke richtlijnen. Dit waarborgt de kwaliteit van de geboden zorg. Het werken volgens richtlijnen bevordert eveneens de continuïteit van zorg en vermindert de variatie in geboden zorg tussen verschillende zorgverleners. De vertrouwensrelatie tussen huisarts en patiënt maakt dat de huisarts informatie over de context en persoonlijkheid van de patiënt kan meenemen in zijn beslissing over de geboden zorg.

De patiënt heeft de garantie dat hij of zij voor de omschreven basiszorg steeds terecht kan in de praktijk. Uiteraard heeft een huisarts de vrijheid om zich verder te verdiepen en te specialiseren in bepaalde subdisciplines van de huisartsengeneeskunde naar gelang de persoonlijke interesses en de plaatsgebonden context. Het is een meerwaarde voor de praktijk en de lokale huisartsengroep dat dit bekend is en dat naar ‘referentie huisartsen’ kan verwezen worden. Nu bestaat dit reeds in het kader van verslavingsproblematiek, maar dat kan verder uitgebreid worden.

Bronnen

• NPA. (2015). Kwaliteitsnormen voor de Nederlandse huisartsenpraktijk. NHG-Praktijkaccreditering versie 2.1. Utrecht: NPA. Artikel 17 : Gebruik NHG-standaarden en overige richtlijnen.
• The Royal Australian College of General Practitioners. (2017). Standards for general practices. 5th edn. East Melbourne, Vic: RACGP. Criterion C4.1 Health promotion and preventive care. Criterion C5.1 Diagnosis and management of health issues. Criterion C5.2 Clinical autonomy for practitioners.
• NHG. (2018). Handleiding voor het opzetten van een kwaliteitssysteem in een huisartsenpraktijk. 11. Gebruik (NHG) standaarden en richtlijnen. https://www.nhg.org/sites/default/files/content/nhg_org/uploads/handleiding-opzetten-kwaliteitssysteem-verzie-_web.pdf
• Verdonck P. Het basistakenpakket voor de huisartsenpraktijk. Huisarts Nu, 30(september), 286–294. 2001.
• Thema en kenmerkende beroepsactiviteiten huisarts. (n.d.). Retrieved December 28, 2020, from https://www.huisartsopleiding.nl/opleiding/thema-s-en-kba-s