Evidence-Based Medicine als uitgangspunt

Adviezen

• De huisarts streeft in zijn zorg voor de patiënt naar een sterke wetenschappelijke onderbouwing zoals omschreven in gevalideerde richtlijnen en dit op maat van de patiënt.
• De praktijk neemt het basistakenpakket aan zorg op voor haar patiënten.

Beschrijving

In de praktijk moeten richtlijnen beschikbaar zijn voor de zorgverleners. Dit is mogelijk via digitale platformen of actueel neergeschreven bronnen. De professionele autonomie van de huisarts is hierbij belangrijk. Dit stelt hem of haar in staat om met een gemotiveerde beschouwing af te wijken van de richtlijn om zo meer zorg op maat van de patiënt te bieden (FOD Volksgezondheid, 2019; RACGP, 2017).

De tool Interessante bronnen voor de huisarts bevat een niet-exhaustieve lijst van interessante websites voor de huisarts.

Het basistakenpakket dat iedere huisarts dient aan te bieden aan de patiënten bestaat uit acute, spoedeisende, chronische, curatieve, preventieve en psychosociale zorg. Het is steeds een integrale zorg, waarbij rekening gehouden wordt met het breder kader van de patiënt, zoals de familie, religie, maatschappelijke aspecten, normen en waarden. De arts handelt aldus wetenschappelijk onderbouwd en maatschappelijk verantwoord. Hierbij respecteert de arts de autonomie van de patiënt, zonder afbreuk te doen aan zijn professionele onafhankelijkheid en verantwoordelijkheid tegenover de maatschappij (Code van Medische Deontologie). Daarnaast houdt de arts rekening met het gelijkheidsprincipe en doelmatig gebruik van beschikbare middelen (Roger, 2017).

De zorg is toegespitst en adequaat in verschillende levensfasen, van zuigelingen en peuters, jongeren, zwangere vrouwen, ouderen tot en met palliatieve zorg. Tevens dient de praktijk het management ter harte te nemen, zodat bovenstaande zorg op een goed georganiseerde manier aan de patiënten kan worden aangeboden. Meer over de goede samenwerking in het team dat hiervoor belangrijk is, is terug te vinden binnen het thema Samenwerkingsafspraken.

In de verschillende thema’s met de daaraan gekoppelde, kenmerkende beroepsactiviteiten wordt dieper ingegaan op de concrete invulling van dit basistakenpakket. In de toetslijst Eindtermen voor Huisartsen in Opleiding (HAIO) die het Interuniversitair Centrum voor Huisartsenopleiding (ICHO) ter beschikking stelt, worden de kennis, inzichten en vaardigheden beschreven die een huisarts dient te beheersen.

De huisarts maakt gebruik van de kennis en basisvaardigheden verworven tijdens opleiding en permanente vorming om een efficiënte anamnese en klinisch onderzoek uit te voeren. In overleg met de patiënt wordt een vervolgplan opgesteld wat betreft bijkomend onderzoek, verwijzing en behandeling (FOD Volksgezondheid, 2019).

Reflectie

De patiënt kan erop vertrouwen dat zijn huisarts steeds werkt volgens de actuele wetenschappelijke richtlijnen. Dit waarborgt de kwaliteit van de geboden zorg. Het werken volgens richtlijnen bevordert eveneens de continuïteit van zorg en vermindert de variatie in geboden zorg tussen verschillende zorgverleners. De vertrouwensrelatie tussen huisarts en patiënt maakt dat de huisarts informatie over de context en persoonlijkheid van de patiënt kan meenemen in zijn beslissing over de geboden zorg (RACGP, 2017).

De patiënt heeft de garantie dat hij of zij voor de omschreven basiszorg steeds terecht kan in de praktijk. Uiteraard heeft een huisarts de vrijheid om zich verder te verdiepen en te specialiseren in bepaalde subdisciplines van de huisartsengeneeskunde naar gelang de persoonlijke interesses en de plaatsgebonden context. Het is een meerwaarde voor de praktijk en de lokale huisartsengroep dat dit bekend is en dat naar ‘referentie huisartsen’ kan verwezen worden. Nu bestaat dit reeds in het kader van verslavingsproblematiek, maar dat kan verder uitgebreid worden.

Bronnen

• Code van Medische Deontologie. Orde der Artsen. (z.d.-a). Professionaliteit. [Website]. Geraadpleegd op 17 augustus 2023 via https://ordomedic.be/nl/code-2018/professionaliteit/3
• Code van Medische Deontologie. Orde der Artsen. (z.d.-b). Respect. [Website]. Geraadpleegd op 17 augustus 2023 via https://ordomedic.be/nl/code-2018/respect/17
• Federale Overheidsdienst Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu, Hoge Gezondheidsraad. (2019). Wet inzake de kwaliteitsvolle praktijkvoering in de gezondheidszorg, afdeling 1 Diagnostische en therapeutische vrijheid. [Website]. Geraadpleegd op 7 januari 2021 via http://www.ejustice.just.fgov.be/
• NHG. (2018). Handleiding voor het opzetten van een kwaliteitssysteem in een huisartsenpraktijk. 11. Gebruik (NHG) standaarden en richtlijnen. [Website]. Geraadpleegd op via https://www.nhg.org/sites/default/files/content/nhg_org/uploads/handleiding-opzetten-kwaliteitssysteem-verzie-_web.pdf
• NPA. (2015). Kwaliteitsnormen voor de Nederlandse huisartsenpraktijk. NHG-Praktijkaccreditering versie 2.1. Artikel 17: Gebruik NHG-standaarden en overige richtlijnen. Utrecht: NPA.
• Roger, A. M. J. (2017). Maatschappelijk betrokken in de artsenopleidingen. Nederlands Tijdschrift der Geneeskunde, 161, D2326.
• The Royal Australian College of General Practitioners. (2017). Standards for general practices (5th ed., Criterion C5.2: Clinical autonomy for practitioners). RACGP.
• The Royal Australian College of General Practitioners. (2017). Standards for general practices (5th ed., Criterion C5.1 Diagnosis and management of health issues). RACGP.
• Thema en kenmerkende beroepsactiviteiten huisarts. (z.d.). [Website]. Geraadpleegd op 28 december 2020 via https://www.huisartsopleiding.nl/opleiding/thema-s-en-kba-s
• Verdonck, P. (2001). Het basistakenpakket voor de huisartsenpraktijk. Huisarts Nu, 30(september), 286–294.