Vanaf 15 september 2021 voorziet het Riziv een zachte overgang naar het zogenoemd gedematerialiseerd voorschrijven. Het proces van het voorschrift wordt met andere woorden volledig gedigitaliseerd.
Sinds iets meer dan een jaar intussen is het elektronisch voorschrift verplicht. Op 1 januari 2020 werd de voorschrijver wel nog verplicht om telkens een papieren bewijs van het elektronisch voorschrift af te printen en dat mee te geven aan de patiënt. Vanaf 15 september 2021 mag de patiënt ervoor kiezen de voorschrijver te verlaten zonder een papieren voorschrift op zak. De voorschrijver moet de patiënt hierover informeren en hem daarna de keuze geven. Ook zonder papieren voorschrift is de apotheker in staat het voorgeschreven geneesmiddel af te leveren.
Met de dematerialisering beoogt de overheid enkele verbeteringen voor zowel arts, apotheker als patiënt. Omdat een administratief proces gedigitaliseerd wordt, komt er meer tijd vrij voor de zorg van de patiënt. Zorg op afstand wordt makkelijker en herhalingsvoorschriften kunnen sneller worden verwerkt. Voor een arts wordt het ook makkelijker om de therapietrouw van de patiënt na te gaan. De apotheker moet minder papieren bewijzen van elektronische voorschriften bewaren.
Doordat de patiënt zijn eigen voorschriften kan beheren, neemt de empowerment van patiënt toe. Het Riziv meent ook dat de kwaliteit van de zorg zal toenemen en dat het nieuwe systeem leidt tot een beter vertrouwensrelatie tussen de patiënt en de zorgverstrekker. Digitalisering leidt tevens tot meer efficiëntie en maakt de zorginformatie toegankelijker. Ten slotte is het de bedoeling dat elke patiënt in de toekomst beschikt over een actueel medicatieschema. Om dat efficiënt en overzichtelijk te kunnen realiseren, is het nodig zoveel als mogelijk één geneesmiddel per voorschrift voor te schrijven. Dat maakt de nood om met een uitgestelde aflevering te werken veel minder groot.
Filip Ceulemans
