Alle huisartsen, coördinerende en adviserende artsen (CRA’s) en apothekers kregen deze week in principe een brief opgesteld en ondersteund door alle artsen- en apothekersverenigingen en door het Riziv en minister De Block over de toepassing van de tarifering per eenheid voor patiënten in woonzorgcentra.
Sinds 1 januari 2015 geldt officieel de tarifering per eenheid (TpE) voor alle patiënten die in een woonzorgcentrum verblijven. Tot zover de theorie. In de praktijk blijken er echter heel wat praktische problemen te bestaan die nefaste gevolgen kunnen hebben voor de patiënten. Luidens de brief aan huisartsen, CRA’s en apothekers zouden heel wat problemen echter opgelost kunnen worden mits een betere samenwerking en meer overleg tussen voorschrijvende artsen, CRA’s, verpleegkundigen en beheerders van de wzc en apothekers die de geneesmiddelen leveren.
In een poging om de problemen de wereld uit te helpen, kwamen op 18 januari van dit jaar vertegenwoordigers van de verschillende beroepsverenigingen samen om een oplossing te zoeken. Namens de artsen zaten AADM, de Bvas, het Kartel en het Fag rond de tafel. De apothekers werden vertegenwoordigd door de APB en OPHACO. Een van de belangrijke punten die uit het overleg naar voor kwam, is dat het voorschrift de basis moet zijn voor het behandelingsschema en dat dit voorschrift moet afgeleverd worden voor de aflevering van de geneesmiddelen. Afleveren zonder voorschrift voor een chronische behandeling is geen kwaliteitsvolle praktijk en kan slechts uitzonderlijk het geval zijn, met name om dwingende gezondheidsredenen bij de patiënt.
De tarifering aan de verzekeringsinstellingen en de facturatie aan de patiënten moeten de exacte weerspiegeling zijn van wat aan de patiënt werd voorgeschreven en afgeleverd. De aflevering dient de therapeutische intentie van de arts gewetensvol te eerbiedigen en moet de farmaceutische opvolging en realisatie van een voortdurend geüpdatet behandelingsschema toelaten.
De tarifering per eenheid vereist de systematische vermelding van de posologie op het voorschrift. Ter herinnering: het gaat om een wettelijke verplichting. Het is in het kader van TpE meer dan wenselijk ook de duur van de behandeling te bepalen en mee te delen. Het is ten slotte noodzakelijk dat de apotheker meteen wordt gewaarschuwd wanneer een behandeling wordt gewijzigd (aanvang, aanpassing, schorsing, stopzetting). Duidelijke communicatiemodaliteiten moeten worden bepaald binnen elk woonzorgcentrum op basis van een echt overleg tussen alle stakeholders.
Om dit alles in de praktijk te brengen, roepen de overheid en de vertegenwoordigers van artsen en apothekers op tot overleg op lokaal niveau. Een constructieve dialoog kan heel wat problemen vermijden en voorkomen. Pistes die in alle collegialiteit dienen besproken te worden, zijn de voorschrijfmodaliteiten, overdracht van informatie, het therapeutisch formularium, het breken van tabletten, het voorschrijven op stofnaam, enz.
Zie ook: Mededeling over de toepassing van tarifering per eenheid voor patiënten in woonzorgcentra
