Ongeveer 20% van de ziektekosten worden in ons land door de patiënt zelf betaald. Daarmee scoort België slechter dan de Verenigde Staten waar de patiënten slechts 12,3% zelf moeten afdragen. Dat becijferde de denktank Itinera.
De gemiddelde Belg betaalt een groot deel van zijn kosten voor gezondheidszorg zelf. Dat blijkt uit een recente studie van de denktank Itinera. Het grootste deel van de kosten wordt weliswaar nog steeds door de overheid (de sociale zekerheid) gefinancierd, het persoonlijke aandeel van de patiënt zit wel in stijgende lijn. Momenteel loopt dat aandeel al op tot 24,9%. En hoewel ongeveer 8 miljoen Belgen over een aanvullende ziektekostenverzekering beschikt, brengt dat toch niet veel soelaas. Het aandeel van de aanvullende ziektekostenverzekering bedraagt amper 5% van de totale uitgaven. De twee cijfers samengeteld, komt dat erop neer dat de gemiddelde Belg net geen 20% van de uitgaven in de gezondheidszorg voor eigen rekening neemt.
In vergelijking met de situatie van patiënten in sommige van onze buurlanden, komen de Belgische patiënten er maar bekaaid van af. In Nederland bijvoorbeeld moet de patiënt slechts 5,7% van de kosten zelf ophoesten. Een immens verschil. En zelfs in vergelijking met de Verenigde Staten – waarvan het toch bon ton is om te zeggen dat de modale patiënt er niet verwend wordt – slaat de balans in de foute richting. In de Verenigde Staten betaalt de patiënt ‘amper’ 12,9% van de totale zorguitgaven zelf.
Ongelijkheid
Itinera wijst erop dat de huidige situatie leidt tot een grote ongelijkheid in de zorg. ‘Patiënten die momenteel de hoogste zorgkosten kennen, zijn vaak mensen met een lager inkomen, werklozen en alleenstaanden. Het zijn net de zwaksten die zich moeilijk of niet een aanvullende ziektekostenverzekering kunnen veroorloven. Zo organiseren we de ongelijkheid in de zorg’, stipt het rapport aan.
Initiatieven als het Omnio-statuut en de Maximumfactuur zijn weliswaar ingevoerd om net deze zwakkere en kwetsbare bevolkingsgroepen te beschermen, toch blijft het aandeel van de patiënt groot. ‘Op basis van deze maatregelen worden slechts enkele procenten van de totale privé-uitgaven op solidaire basis herverdeeld. Voor een individuele, kwetsbare patiënt met chronische gezondheidsproblemen, betekent dit slechts 13% aanvullende compensatie van de privé-uitgaven voor zijn zorgkosten’, berekende Itinera. ‘Er zijn meerdere aanwijzingen dat heel wat mensen door de hoge gezondheidskosten in financiële problemen komen.’Een concreet voorbeeld is wat Itinera de ‘kankerarmoede’ noemt. Zo bedraagt de kostprijs voor een duurzame borstreconstructie met eigen weefsel tot 4000 euro. Dat bedrag wordt door de wettelijke ziekteverzekering noch door de aanvullende ziekteverzekering terugbetaald. Gevolg: slechts één vrouw op vier kan zich deze ingreep financieel veroorloven.