Op 24 december verscheen in het Belgisch Staatsblad een Ministerieel Besluit waarmee minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) de erkenningscriteria voor huisartsen wijzigt. Zeer tot ongenoegen van de Vlaamse academische huisartsencentra.
De academische centra voor huisartsgeneeskunde vrezen dat de nieuwe erkenningscriteria van Maggie De Block de kwaliteit van de huisartsgeneeskunde danig in het gedrang zullen brengen. De proffen huisartsgeneeskunde van de Vlaamse universiteiten – dus ook Dirk Devroey (VUB) die als adviseur aan het kabinet van De Block verbonden is – vinden dat er aan een aantal minimale voorwaarden voldaan moet worden om te kunnen spreken van een echte huisarts, een huisarts die met kennis van zaken op een evidence based manier aan geneeskunde doet. Zo vinden zij dat een huisarts minimaal 500 patiëntencontacten per jaar moet hebben, zich blijvend (geaccrediteerd) moet bijscholen en verplicht moet meedraaien in de wachtdienst.
Dat alles zet Maggie De Block met haar MB op de schop. In het nieuwe MB stelt ze in artikel 10 dat dit voortaan als volgt luidt: “De erkende huisarts is ertoe gehouden gedurende zijn ganse loopbaan zijn bekwaamheid te behouden en te ontwikkelen door praktische en wetenschappelijke vorming.” Deze eenvoudige zin, die veel ruimte voor interpretatie laat, vervangt artikel 10 uit het MB van 1 maart 2010 waarin een lange opsomming (acht onderdelen) gegeven wordt van de criteria waaraan een huisarts moet voldoen om erkend te worden. Concreet is het voortaan stricto sensu niet langer nodig een globaal medisch dossier te hebben van de patiënten om erkend te worden. Hij staat ook niet meer in voor de continuïteit van de zorg van zijn patiënten.
De Block voerde deze wetswijziging door om tegemoet te komen aan de verzuchtingen van algemeen geneeskundigen die werken in de schoolgeneeskunde, de verslavingszorg of nog medische keuringen. Door de strengere normen, die Laurette Onkelinx (PS) in 2010 uitvaardigde, zouden zij niet langer als huisarts erkend worden. De proffen huisartsgeneeskunde vrezen dat de patiënt in de toekomst de bomen niet meer door het bos zal zien: hoe kan hij weten welke huisarts nog voldoet aan de ook internationaal aanvaarde minimale criteria tot erkenning?
