De Orde van Artsen stelt zich vragen bij de kwaliteit van zorg wanneer patiënten om economische redenen voor een behandeling in het buitenland kiezen.
De trend om voor een medische behandeling naar het buitenland uit te wijken, is niet nieuw. De motieven om dat te doen zijn van velerlei aard: een kortere wachttijd, toegang tot een specifieke of hoogtechnologische behandeling, een lagere kostprijs of bijzondere omstandigheden zoals een ongeval in het buitenland. Een reisorganisator vroeg de Nationale Raad van de Orde van Artsen hoe het moet omgaan met medisch toerisme om louter economische redenen, dus omwille van een lagere kostprijs in een ander land. In het advies dat de Nationale Raad publiceert, worden enkele vragen gesteld bij de kwaliteit van de zorg.
De vaakst voorkomende behandelingen waarvoor een Belgische patiënt naar het buitenland trekt, zijn van esthetische, tandheelkundige of oftalmologische aard. Hoewel de Nationale Raad niet uitsluit dat de kwaliteit van de zorg goed is, wijst hij er toch op dat de geografische afstand problemen met zich kan meebrengen. Er is met name een risico van beperkte of zelfs onbestaande opvolging. Bij een heelkundige ingreep bestaat een verhoogd trombo-embolisch risico bij een vliegreis terug naar huis. De opvolging en de behandeling bij complicaties in België kunnen worden bemoeilijkt door een minder evidente uitwisseling van informatie tussen zorgverleners.
Wanneer in het buitenland een ingreep wordt uitgevoerd, is er vaak geen sprake van een grondige anamnese en klinisch onderzoek. Nochtans zijn die noodzakelijk voor een optimale planning van de zorg en voor de voorlichting op maat van de patiënt, zodat die goed ingelicht al dan niet kan instemmen met de voorgestelde ingreep. In principe moet het voorafgaand en rechtstreeks contact gevolgd worden door een voldoende lange bedenktijd. Ook die ontbreekt wel eens bij een ingreep in het buitenland.
De Nationale Raad wijst er ten slotte op dat de Belgische wetgeving en de code van medische deontologie de patiënt beschermt tegen bepaalde reclamepraktijken. In het buitenland is die bescherming vaak onbestaande.
Filip Ceulemans
