De Hoge Gezondheidsraad (HGR) doet een dringende oproep tot een betere coördinatie van de initiatieven op gebied van tuberculose in ons land.
Het risico op tuberculose mag dan met een incidentie van 8,6 per 100.000 inwoners gering zijn in ons land, in de grote steden en bij bepaalde risicogroepen (dak- en thuislozen, gevangen, asielzoekers) neemt de incidentie wel toe. Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie zou de incidentie in ons land jaarlijks met 12% moeten dalen om de ziekte tegen 2050 uit te roeien. Momenteel halen we slechts een gemiddelde daling van 3,3% per jaar. En dus luidt de Hoge Gezondheidsraad de alarmbel. De HGR vindt het niet kunnen dat er geen nationaal plan is ter bestrijding van de ziekte. Nochtans worden er al tientallen jaren acties gevoerd om de aandoening aan te pakken. In juli 2013 tekenden de zeven gezondheidsministers van het land een protocolakkoord over tuberculose, maar daar kwam tot nu toe weinig van in huis.
De begeleiding van patiënten gedurende hun behandeling is zo’n voorbeeld van een gebrek aan coördinatie. Afhankelijk van de regio waar de patiënt zich bevindt, wordt dit beschouwd als ‘preventie’ (behorend tot de regionale bevoegdheden) of tot ‘curatieve geneeskunde’ (federaal niveau). Ook bij asielzoekers en gevangenen, twee van de belangrijkste risicogroepen, verschilt het beleid per regio. Dat leidt tot een asymmetrisch beleid met niet-geharmoniseerde screeningsmethodes, verschillende procedures en financiering in de verschillende delen van het land.
De HGR pleit daarom voor het opstarten van een platform waar de verschillende sectoren (Sociale Zaken, Volksgezondheid, Justitie, Asiel en Migratie, Werk, Armoedebestrijding) en de verschillende beleidsniveaus vertegenwoordigd zijn en waar de coördinatie van de acties tegen tuberculose wordt gedaan.