Het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) stelt voor om het huidige organisatiemodel voor de zorg voor kinderen te vervangen door een nieuw te ontwikkelen zorgprogramma waarbij naast een klassieke dienst pediatrie ook een plaats is voor andere zorgvormen.
Een opname in het ziekenhuis is voor kinderen meestal een pijnlijke en traumatische gebeurtenis. Ook voor ouders is een ziekenhuisopname belastend. Dit zijn de twee belangrijkste redenen om onnodige ziekenhuisopnames bij kinderen te vermijden en in te zetten op meer transmurale zorg. “De realisatie hiervan hangt echter af van de bereikbaarheid, organisatie en kwaliteit van de zorg voor kinderen in de eerste lijn”, stelt het Federaal Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg (KCE) in een deze week verschenen rapport.
Het rapport gaat ook dieper in op de rol van de huisarts. “De huisarts heeft in principe een centrale rol in elk transmuraal zorgtraject”, stelt het KCE. “De praktijk, zeker voor kinderen, blijkt echter anders. In het nieuwe wettelijk kader – dat waarschijnlijk in 2023 van kracht wordt) – vindt er een verschuiving plaats van de centrale rol van de huisarts naar de arts verbonden aan de transmurale zorgorganisatie. Huisartsen en kinderartsen die niet verbonden zijn aan de transmurale zorgorganisatie of het ziekenhuis, worden niet betrokken bij de transmurale zorg. Aan het eind van het zorgtraject wordt wel een ontslagoverzicht naar de huisarts gestuurd. Net als in Nederland en Australië worden huisartsen en kinderartsen (buiten het ziekenhuis) niet of nauwelijks betrokken bij het transmurale zorgtraject. De kinderarts in het ziekenhuis behoudt de zorgcoördinatie en de medische verantwoordelijkheid over het kind.”
Bij de bevraging van de stakeholders noteerde het KCE diverse meningen over de mogelijke rol van de huisarts in de transmurale zorg voor kinderen. Sommigen benadrukken het belang van de integratie van huisartsen in de transmurale zorg, niet enkel om op de hoogte gehouden te worden, maar ook om de patiënt thuis op te volgen. Anderen vermelden dat huisartsen niet of niet altijd bereid zijn die rol op zich te nemen, bijvoorbeeld omdat ze te weinig kinderen zien om voldoende deskundigheid op te bouwen. Bij de aanbevelingen van het KCE om het systeem te hervormen, is het tevergeefs met een loep zoeken naar de term ‘huisarts’.
Filip Ceulemans
