De Algemene Vergadering van de CD&V keurde dinsdag de teksten goed waarmee de partij eind november naar het partijcongres trekt. De toekomst van de gezondheidszorg neemt een belangrijke plaats in de tekst in.
Eerste punt in het gezondheidsluik: de uitbouw en de herwaardering van de eerstelijnszorg. Voor de CD&V moet dat onder meer gebeuren door in te zetten op zorgnetwerken met daarbij een belangrijke rol voor de huisarts. De toegang tot gespecialiseerde zorg zou enkel nog mogelijk moeten zijn, na een verplichte stop bij een specialist. En dat kan zowel bijvoorbeeld een huisarts als een geriater zijn. Deze 'specialist' verschaft de patiënt de nodige informatie, verwijst hem door en wordt de contactpersoon voor alle betrokkenen (zorgverleners, familie en zorgbehoevenden). Iets verder in de tekst luidt het dat "de huisarts een hoofdrol moet gegeven worden in de eerstelijnszorg. Zijn rol evolueert van behandelaar van een ziekte naar die van zorgcoördinator of case manager die zijn patiënt op maat begeleidt doorheen een individueel zorgtraject. Dit in overleg met de patiënt en zijn familie. Dit moet vertaald worden in een centraal geregistreerd ondersteuningsplan. Een nieuw te vormen beheersvorm (waarbinnen de huidige SEL's en geïntegreerde diensten voor thuisverzorging, de GDT's, zullen samenvallen) zal hierin een coördinerende rol krijgen."
Wat de ziekenhuizen betreft, vindt de CD&V dat elk ziekenhuis basiszorg moet aanbieden, maar dat niet elk ziekenhuis dezelfde gespecialiseerde zorg moet aanbieden. Daarbij moet rekening gehouden worden met de geografische bereikbaarheid en een kritisch volume aan medische ingrepen dat nodig is om kwaliteit te garanderen. De ziekenhuisfinanciering moet daarbij evolueren van een prestatie- naar een behandelingsfinanciering.
De patiënt moet dan weer aangemoedigd worden om "actief deel te nemen aan de aanpak van zijn ziekte. Dit moet een systematische reflex worden. Het ontwikkelen en begeleiden van 'self management'-programma's voor de patiënt verdient bijzondere aandacht. De communicatie mag niet beperkt blijven tot zorgverstrekkers onderling of tussen zorgverleners en verzekeraars. Ook de patiënt moet daarbij betrokken worden."
In tijden van economische crisis kan uiteraard een luik over de besteding van de (schaarse) middelen niet ontbreken. De collectieve financiering van de gezondheidszorg mag niet sneller stijgen dan de economische groei. De groeinorm wordt de CD&V dus opgegeven. De partij maakt tevens een duidelijke keuze voor een verschuiving van prestatiegebonden financiering naar pathologiegebonden financiering, gebaseerd op patiëntennoden. "Hierbij wordt vertrokken vanuit de kostprijs voor de behandeling van een ziekteproces en wordt multidisciplinaire samenwerking gestimuleerd. Er kan een link gelegd worden tussen de vergoeding van zorgverstrekkers en het bereiken van gezondheidsdoelstellingen. De kosten voor gezondheidszorg moeten verder verlaagd worden door maatregelen die zowel een impact hebben op de prijs (sommige categorieën geneesmiddelen, implantaten en prothesen, medische honoraria, daghospitalisatie) als op het volume (overbehandeling, overcapaciteit, verspilling, oneigenlijk gebruik en misbruik)." Om de patiënt te responsabiliseren stelt de CD&V voor echelonnering te motiveren door een betere terugbetaling van de best geplaatste zorgverlener.