Stuurgroep  CRA-directies regio Ieper

ELZ Westhoek - meerdere -

Voor welke concrete uitdaging biedt uw praktijkvoorbeeld een oplossing/inspiratie?

Hoe versterken we de samenwerking tussen huisartsen, CRAs en directies van woonzorgcentra uit de regio?

Wat heeft u gedaan?

We hebben een samenwerkingsinitiatief met in totaal 32 directieleden en CRA’s vanuit 16 WZCs in de regio geleid door een stuurgroep. Ons belangrijkste doel is om procedures op elkaar af te stemmen, gemeenschappelijke afspraken te maken en ‘good practices’ te delen.

In het begin hebben we werkpunten verzameld waarin de stuurgroep prioriteit heeft gebracht. Thema´s waar we de afgelopen jaren aan gewerkt hebben zijn:

Uniform document over vroegtijdige zorgplanning. gebruik van DNR codes etc
Staande orders rond bepaalde medicatietoediening
Noodvoorraad in de WZC’s
Percentage griepvaccinatie
Palliatieve sedatie

Handhygiëne
Chronische pijn en pijnschalen
Intern regelement met de huisartsen
Early warning skills

Nu zijn we naar aanleiding van de nieuwe financiering voor de CRA aan het nadenken over de invulling van de CRA-functie. Wat zien we als een minimale dienstverlening? En wat kan daar dan aan toegevoegd worden?

Hoe heeft u dat georganiseerd?

Het initiatief is in de tijd van de SEL gestart. We merkten dat we met de grote groep bleven steken in dezelfde procedures en discussies, daarom hebben we het gaandeweg anders georganiseerd. Nu is er een stuurgroep van vier CRAs en vier directieleden uit acht verschillende WZCs. Zij hebben het mandaat om de vergaderingen te structureren en werkgroepen aan te sturen binnen de grotere groep. Dit voorkomt dat alles steeds opnieuw ter discussie staat.

Regionaal valt het goed samen met de huisartsenkring en de eerstelijnszone. Hoe meer dat dat samenvalt hoe beter het werkt. Een van de huizen valt onder een andere ELZ en kring. Je voelt dan wel dat daar minder binding mee is. Ook werken we vooral samen met het Jan Yperman Ziekenhuis. De stuurgroep heeft 2 x per jaar een overleg met het ziekenhuis, al wordt dit meer opgenomen door de directieleden.

Waarom is het een succesvol voorbeeld?

Op deze manier kunnen we gezamenlijk werken aan uniforme procedures in de rusthuizen. En bovendien ook transparant communiceren naar alle huisartsen in de regio. Zo krijgen we de inbreng van diverse huisartsen mee in het verhaal en kunnen zij er ook achter staan. De huisartsen in de regio stellen hun vraag ook aan de stuurgroep in plaats van aan alle 16 huizen apart. Nu loopt er bijvoorbeeld een initiatief voor een gezamenlijke procedures rond wachtposten.

Er is nu ook een goede samenwerking en open communicatie tussen de meeste directieleden en CRAs. In het begin keken we elk vanuit ons eigen perspectief naar vraagstukken en lieten ons niet doen. Onbekend maakt ook onbemind. Hoe meer je in overleg met elkaar gaat en samenwerkt aan procedures, hoe meer je ook elkaars standpunt en visie begrijpt. Zo een cultuurverandering vraagt tijd. We werken nu ongeveer 15 jaar op deze manier.

Ook heeft één van de CRA’s in de stuurgroep een functie binnen het bestuur van de huisartsenkring. Daardoor zitten zij in een sleutelpositie ten opzichte van de huisartsen in de regio en groeit de uitwisseling een beetje vanzelf. De procedures zijn ook terug te vinden op een beveiligde gedeelte van de website van de huisartsenkringen. Er wordt bijvoorbeeld jaarlijks een vorming in WZC thema gegeven in het vormingscircuit van de huisartsenkring.

Heeft u tips of zijn er valkuilen om op te letten?

We zijn heel enthousiast gestart met het uitwerken van allerlei procedures, maar in de praktijk kostte de uitvoering te veel tijd. We zien nu in dat het beter is om minder procedures per jaar kwalitatief goed uit te werken. Deze worden tweemaal per jaar voorgesteld aan de plenaire vergadering van 32 CRA´s en directieleden.

Ook blijft het intensief om de uitgewerkte procedures in alle huizen te implementeren. Sommige huizen staan daar al heel ver in, anderen moeten een inhaalbeweging maken. Het mag niet in één punt in de organisatie blijven hangen. We proberen nu meer informatie te verspreiden en gezamenlijk vormingen te organiseren voor het personeel in de huizen, bijvoorbeeld over compressietherapie of mondzorg. Het is lastig om te evalueren hoe de implementatie in de huizen lukt. Misschien is het ook niet het doel om alle huizen op eenzelfde niveau te krijgen. Je kan enkel het engagement vragen.

Het is belangrijk om bij de opstart van een initiatief doelstellingen te formuleren. Wat willen we met het overleg bereiken? Ook moet het engagement duidelijk zijn. Het is niet vrijblijvend om eruit te pikken wat voor jou interessant is. Vooral vanuit de WZCs is een sterk engagement nodig om de zaken te implementeren in het huis.