Op haar samenkomst in januari heeft de Algemene Vergadering van Domus Medica een beslissing genomen. Een beslissing met verregaande gevolgen, niet in het minst voor Jos De Smedt. Wij willen dan ook graag op dit moment onze erkentelijkheid aan hem benadrukken voor alles wat hij voor Domus Medica betekent. Tot op de dag van vandaag blijft hij overal in Vlaanderen de kleuren van ons huis verdedigen. Het is onze uitdrukkelijke wens dat hij besluit Domus Medica niet te verlaten, maar actief met ons mee blijft bouwen aan de toekomst van het beroep dat wij allemaal met liefde uitoefenen.

Raad van bestuur weerspiegelt het veld

Onze Algemene Vergadering heeft echter een beslissing genomen. Meer dan de helft van de mensen in de nieuwe Raad van Bestuur is jonger dan 51, jonger dan 40 jaar zelfs. Meer dan de helft van deze Raad van Bestuur is minder dan tien jaar geleden in de praktijk gestapt. Bijna de helft van deze Raad van Bestuur is vrouw. De Algemene Vergadering heeft m.a.w. een goede weergave van het veld als Raad van Bestuur gekozen. Wij verpersoonlijken samen de meeste typen van artsenpraktijken die er nu geschetst kunnen worden: solisten, duopraktijken, groepspraktijken, wijkgezondheidscentra. Wanneer we naar de leeftijd kijken, is ook de verhouding man/vrouw per leeftijdsgroep gerespecteerd gebleven. De Algemene Vergadering heeft beslist dat de toekomst door de jongere generatie mag uitgeschreven worden, maar daarbij kan en moet rekenen op de steun van onze voorgangers. Wij nemen deze uitdaging met open armen aan.

Hulde aan voorgangers

Ik wil hier graag benadrukken dat wij, artsen van de vroege 21e eeuw, eerst onze dank willen uitdrukken aan de honderden artsen die het voor ons mogelijk hebben gemaakt te doen wat we graag doen op een manier die het mogelijk maakt een evenwicht te vinden tussen werk, gezin en de passie voor de gezondheidszorg. Ik kan ze niet allemaal noemen, maar wil hier toch graag enkele mensen bij naam noemen omdat ze voor ons bijna een symbolische plaats innemen in hun strijd om het uitoefenen van ons beroep te vergemakkelijken.

• Olga Van de Vloed, omdat zij als oud-voorzitter van de WVVH, bewezen heeft dat het kan om als vrouw een essentiële, leidinggevende rol te hebben in de ontwikkeling en het bevorderen van de kwaliteit van de geneeskunde. Voor ons staat ze symbool voor alle vrouwen die stap voor stap de voorbereidingen hebben getroffen voor de vervrouwelijking van het beroep. Mijn dank gaat dan ook uit naar alle vrouwen die een rol speelden, en vaak nog steeds spelen, in de uitbouw van onze vereniging.
• Leo Pas, die bewijst dat het kan om als huisarts, in het veld onderzoek te doen en de resultaten hiervan te vertalen naar algemene maatregelen op praktijk- en overheidsniveau. Voor ons staat hij symbool voor alle artsen die onderzoek doen en maatregelen durven voorstellen op maat van de huisartsen op het veld. Ik dank hierbij dan ook alle artsen die vaak al jaren actief mee onderzoek vanuit het veld blijven steunen.
• Ralph Pacqueu, die als éminence grise van het kringloket, ervoor pleit de eerstelijnszorg te organiseren via kringwerking en zo voorkomt dat het een doolhof wordt van allemaal individuen. Voor ons staat hij symbool voor elke stap in kringwerking en organisatie die er de afgelopen jaren genomen zijn. We danken hierbij alle mensen die actief bijdragen aan de goede organisatie van de huisartsgeneeskunde op kringniveau.
• Piet Vanden Bussche, Ivan Devriendt en Peter Hoffman die aan het hoofd van deze verenging met hun ploeg getracht hebben al deze facetten van de huisartsgeneeskunde te verenigen om tot een hoger niveau te komen.

Toekomst van de huisartsgeneeskunde

Nu nemen wij, met ons 7, graag jullie Domus Medica mee in handen op weg naar de toekomst.
Maar, quo vadis Domus Medica? Wat is de toekomst die wij aan de nieuwe generatie willen geven opdat de huisartsgeneeskunde zal staan als een huis? Opdat de liefde die wij allemaal hebben voor het zorgen voor onze patiënten, overgedragen wordt op de volgende generaties?

Wij willen veel. We willen goed ondersteunde praktijken, liefst met degelijke praktijkassistenten. We willen ook graag kapstokken, handvatten, aanbevelingen die de veelheid aan nieuwe wetenschappelijke ontwikkelingen vertalen naar werkbare tools in het veld. En we willen ook opgeleid worden om ze toe te passen. We willen graag goed uitgebouwde EMD’s die ons mee ondersteunen in dat traject. We willen ook graag erkenning voor onze plaats in de eerste lijn, de vuurlinie van de gezondheidszorg, zoals Joke Bossers stelde op de Jaaropening ‘Huisarts van de wieg tot het graf’. Geen enkele discipline, eerste of tweede lijn, kan zeggen dat hun leden dit allemaal doen, behalve wij.

Maar de instroom is al jaren niet gelijk aan de uitstroom. Hoewel... de eerste lichtpuntjes verschijnen, nu voor het eerst weer meer studenten aan de opleiding huisartsgeneeskunde beginnen. Wij willen daarom nu ons veld verruimen door actief te gaan samenwerken met alle actoren op het veld: de universiteiten, de syndicaten, de GDT’s, de Vlaamse en federale overheid en al onze partners om zo op weg te gaan naar 2020.

En dus, quo vadis Domus Medica? Naar 2020, dat voor ons een symbool geworden is voor het vooruitkijken en aanpassen aan de noden die de komende generatie heeft om de huisartsgeneeskunde op een ander niveau te brengen. Daarom doen wij vandaag een beroep op jullie ervaring en kennis om ons op weg te helpen naar 2020. Wij weten wat we willen en zien ons doel. Jullie kennen de valkuilen op die weg en kunnen ons helpen die te vermijden. Vandaar onze verfijnde vraag: niet zozeer ‘waar’ maar wel ’hoe’ gaan we samen op weg? Want met jullie steun staat er in 2020 een huis dat elke huisarts een thuis kan noemen.

Ut vivat, ut crescat, ut floreat Domus Medica.

Voorzitter Domus Medica