Op zaterdag 13 juni heeft de Algemene Vergadering van Domus Medica mij voorgedragen als hun kandidaat-voorzitter. Deze kandidatuur werd op donderdag 18 juni bevestigd door de leden van de Raad van Bestuur. Er waren reeds vermoedens dat ik Ivan Devriendt, die zijn mandaat als voorzitter had beëindigd en beslist had zich niet opnieuw verkiesbaar te stellen, zou opvolgen.
Ik denk dat het passend is om mezelf bij deze gelegenheid voor te stellen. Sommigen kennen mij al, maar de meesten waarschijnlijk nog niet.
Ik ben niet jong en niet oud – 44 jaar en er dus net tussenin – en werk sinds 1991 als huisarts in een solopraktijk in de gemeente Snellegem, een landelijke gemeente nabij Brugge. Samen met mijn echtgenote, die arbeidsgeneesheer is, woon ik daar met onze vier kinderen (tussen 11 en 16 jaar). Mijn geneeskundestudies heb ik doorlopen aan de Rijksuniversiteit van Gent, waarna ik aanvankelijk zes maanden permanent als vrij assistent en later vier jaar in een wachtsysteem heb gewerkt in het Elisabethziekenhuis te Sijsele.
Vrij snel ben ik actief geworden in het bestuur van de huisartsenkring Houtland (Torhout) en langs die weg ook als gemandateerde van mijn kring in het West-Vlaamse provinciale HNI, waar ik acht jaar heb in meegewerkt. Zo’n vijf jaar geleden bij de herschikking van de kringen ben ik door het toeval bestuurslid geworden in de kring van Brugge en leef sindsdien op de wip (‘go-between’) tussen de twee kringen. Vanuit HABO-Brugge ben ik gemandateerde bij het West-Vlaams huisartsenplatform.
Als je veel afwezig bent van huis, zijn hobby’s niet zo eenvoudig, maar mijn voorkeur gaat uit naar afstandslopen en het lezen van columns. Ook het organiseren van verrassingsreizen voor de familie en zo het verkennen van het land draagt mijn interesse weg. Noorwegen is mijn favoriete reisbestemming omdat ik van de rust en stilte hou. Ik ben eerder een observator van mensen, iets wat mij in mijn beroep goed van pas komt.
Sinds de start van Domus Medica ben ik vanuit het UHAK in deze vereniging terechtgekomen. Eerst als gewoon lid van de interim-Algemene Vergadering, later in het interim-bestuur en nadien het definitieve bestuur.
Ik tref in deze vereniging heel wat mensen aan met schitterende visies. Als een van mijn belangrijkste taken als voorzitter wil ik proberen een brug te slaan en het bindmiddel te zijn tussen al die verschillende persoonlijkheden. Ik denk dat ook mijn leeftijd een bruggenbouwer kan zijn tussen de jongeren en de ouderen zodat het enorme potentieel (zie ook onze website) van deze vereniging uiteindelijk ten volle kan renderen.
Ik ben misschien niet de meest flamboyante collega, maar allicht wel een van de meest constante. Als ik een motto zou mogen kiezen, zou het ‘langzaam maar zeker’ zijn, met nadruk op zeker.
Tot slot: mijn ontslag, dat ik even heb ingediend tijdens deze periode, had vooral de bedoeling om iedereen binnen de Algemene Vergadering op de ernst van de situatie te wijzen en op de verwachtingen die huisartsen en leden in ons stellen.
Samen met Dieter Vercammen wil ik proberen de verjonging te introduceren in deze nog steeds ‘nieuwe’ vereniging. Het is onze sterke wens dat we nu eindelijk constructief vooruitgaan en daarom is een duidelijk ‘gedragen’ mandaat heel erg belangrijk.
Ik wens de leden van de Algemene Vergadering hierbij dan ook te bedanken voor hun duidelijke steun en vertrouwen. Ik hoop verder heel sterk te kunnen rekenen op het personeel en de andere bestuursleden en een beroep te kunnen doen op hun uitgebreide expertise.
Peter Hoffman
Snellegem, 17 juni 2009