Dat de gezondheidszorg voor enorme uitdagingen staat, is een open deur intrappen. Dat hiervoor een grondige hervorming van het gezondheidslandschap nodig is, staat ook buiten kijf. Zowel de veranderende zorgvraag als de financiële toegankelijkheid van de zorg maken deze hervorming steeds dringender.
Het opmerkelijke is dat bijna alle partners die bij de gezondheidszorg betrokken zijn (artsen, verpleegkundigen, paramedici, ziekenhuizen, mutualiteiten,…), vragende partij zijn om deze hervorming door te voeren. Er is zelfs een opmerkelijke openheid van geest en een sense of urgency bij alle stakeholders.
Hoewel ieder zijn eigen insteek heeft, komen ook de moeilijkste thema’s aan bod. En, hoewel het soms botst, blijft de focus dezelfde: een kwaliteitsvollere en betaalbare zorg binnen een beperkt budgettair kader.
Voor zo’n gigantische hervorming zijn drie elementen essentieel: een duidelijke visie, een realistisch tijdsperspectief en een stabiel financieel kader. De partners staan klaar om deze hervorming tot een goed einde te brengen.
Deze minister en bij uitbreiding de regering heeft dus een uniek kader om deze belangrijke hervorming waar te maken. Het enige wat de partners vragen, is dat de minister deze voorwaarden mee onderschrijft.
Met de botte bijl…
De laatste begroting toont echter dat deze minister dit pad verlaat. De begroting is niet meer geworden dan een snelle en visieloze wijze om het gat in de begroting te vullen. De collaterale damage zal dan voor een volgende regering zijn. Enkele voorbeelden:
- Als je de prijs van de antibiotica verhoogt, is dat niet meer of minder dan de kostprijs van de zorg op de kap van de patiënt afwentelen. Dat heeft niets met efficiënte of kwaliteitsvolle zorg te maken. Nochtans zijn er veel besparingen mogelijk op het rationeel gebruik van medicatie en technische onderzoeken. Maar daarvoor zijn eerst grondige hervormingen nodig en dat vraagt tijd en misschien initieel zelfs een beetje geld.
- Als je bijna 10% van het gat in de begroting vult door een zesde indexsprong op de honoraria van de zelfstandige zorgverleners, waarvan de artsen de grootste groep zijn, dan komen de zorgverleners terug in een defensieve modus in plaats van met een open vizier naar de toekomst te kijken. Iedereen moet inspanningen leveren en de zorgverleners hebben dat de voorbije jaren ook gedaan maar er zijn grenzen voor iedereen.
… of een grondige hervorming met visie?
De grote vraag is dus: wil deze minister nog de grote omwenteling in de gezondheidszorg waarmaken of stevenen we af op een jaarlijks rondje besparingen waarbij steeds verder de hakbijl in de gezondheidszorg wordt gezet?
Wij zijn alvast vragende partij voor de grote hervorming. Als deze regering ook die ambitie heeft, dan zal ze binnen de zorg veel partners vinden die dit willen realiseren maar dan moet de minister spijkerharde garanties geven over de drie voorwaarden om deze hervorming mogelijk te maken: een duidelijke visie, een tijdsperspectief en een stabiel financieel kader.
Dr. Roel Van Giel
Ondervoorzitter Domus Medica
