Volgens de nationale Gezondheidsenquête van 2013 ervaart 32% van de (jong)volwassenen in België gedurende zijn of haar levensloop psychische moeilijkheden: een gevoel van psychisch onwelbevinden met vage symptomen beperkt in tijd en in levensdomein, waarbij informele steun uit de directe omgeving niet langer lijkt te volstaan.

Wereldwijd is 18% van de kankersterfte het gevolg van longkanker. Wie de diagnose te horen krijgt, heeft amper 15% kans om na vijf jaar nog in leven te zijn. Deze lage overlevingscijfers houden onder andere verband met een laattijdige diagnose.

Met naar schatting vijftig tot honderd miljoen slachtoffers was de pandemie van de Spaanse griep wellicht de grootste ramp die de mensheid ooit trof. Hoe komt het dat een dergelijke ramp zo weinig ruchtbaarheid heeft gekregen?