Huisarts Nu 2019; 48(5): september-oktober

In dit nummer van Huisarts Nu kunt u de resultaten lezen van een researchproject uit Wallonië. Sophie Marien en collega’s van de UCL Brussel bestudeerden het ‘real-life’ gebruik van een medicatieapp.

De diagnose van het prikkelbaredarmsyndroom (PDS) steunt op de Rome IV-criteria uit 2016. Twee van de volgende drie kernsymptomen moeten aanwezig zijn: de buikpijn houdt verband met de ontlasting, de stoelgangsfrequentie is wisselend (diarree/obstipatie) en de consistentie van de ontlasting varieert tussen waterig en hard.

Het is al langer gekend dat een groot percentage van consultaties op een dienst spoedgevallen niet horen tot de groep van dringende onverwachte situaties, maar hoe zit het met de consultaties in een huisartsenwachtpost?

Huisartsen worden almaar minder opgeroepen voor een suïcidepoging van een patiënt. Waarschijnlijk doet men veel meer een beroep op (de spoeddienst van) het ziekenhuis.

In mei 2018 werd de Europese richtlijn ter bescherming van persoonsgegevens overal van kracht, met bijzondere aandacht voor patiëntengegevens. Hierdoor is het niet meer zo vanzelfsprekend om met collega’s kort informatie uit te wisselen, andere zorgverleners te contacteren om vragen te stellen rond een bepaald ziektebeeld of patiënt, te communiceren met collega’s in dezelfde regio, enzovoort.

Medicatiereconciliatie zorgt ervoor dat een correcte en gedetailleerde medicatielijst van de patiënt op een consistente manier wordt overgedragen tijdens overgangsmomenten in de zorg. Deze volledige en nauwkeurige lijst van de huidige medicatie van een patiënt komt tot stand door samenwerking in de zorg en maakt het mogelijk om geneesmiddelgerelateerde discrepanties aan te pakken.

Via patiëntenportalen krijgen patiënten toegang tot (een deel van) hun medische gegevens. Het is meestal een toepassing die online geraadpleegd kan worden, na inloggen in het systeem.

Laatst zag ik in Brussel een frontale botsing tussen twee voetgangers. Ze waren zo verdiept in de wellicht razend interessante berichtgeving op hun smartphone dat ze mekaar niet hadden opgemerkt, met de harde fysieke confrontatie als gevolg. Even keken ze beiden bedremmeld in de richting van de andere – eentje mompelde iets onverstaanbaars – waarop ze gewoon hun weg vervolgden.

Slechts 28 jaar maar Sophie Van Steenbergen heeft al een communicatieplatform op poten gezet, is bestuurslid van Jong Domus, geeft les aan de Universiteit Antwerpen en maakt ook echt tijd voor haar patiënten. Benieuwd? Kom dan zeker ook naar haar sessie op de ICT-dag!

Om preventieve zorg te doen slagen is zelfmanagement door de burger cruciaal. Ook het paradepaardje van de preventieve zorg, de Gezondheidsgids, maakt deze transitie naar meer zelfmanagement. Met deze visietekst wil het kennisdomein Preventie en Gezondheidspromotie verduidelijken hoe dit in de praktijk kan worden doorgevoerd.

Tot op vandaag hebben de meeste patiënten die lijden aan een acute myeloïde leukemie een slechte prognose, met een gemiddelde vijfjaarsoverleving van 26,6%. Eén van de belangrijkste redenen van vroegtijdig overlijden is herval, zelfs wanneer volledige ziekteremissie bereikt werd na behandeling met chemotherapie. Dit herval wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van overblijvende leukemiecellen.

Bij het normale verouderingsproces verzwakt de wand van de slagader door vermindering van het steunweefsel, wat leidt tot toename in lengte en diameter. In 1991 werd een arterieel aneurysma gedefinieerd als een permanente verwijding van meer dan 50% van de normale diameter. Daarom spreken we bij de aorta in de buik van een abdominaal aorta-aneurysma vanaf een diameter van 3 cm of groter.

De vergrijzing van de bevolking betekent een permanente uitdaging om de organisatie van de zorg voor hulpbehoevende ouderen adequaat in te vullen. Een toenemend aantal oudere mensen met permanente zorgnood zal langer zelfstandig (moeten) wonen, terwijl ze een hoger risico op ‘frailty’ hebben. Om hieraan tegemoet te komen zullen huisartsen de zorg voor zelfstandig wonende ouderen anders moeten organiseren: minder vraaggestuurd en meer persoonsgericht (person centered medicine).

Ik heb een patiënt die Bernard heet, maar ik noem hem Bernardo. Niet naar een of ander syndroom, maar wel omdat hij me doet denken aan de doofstomme assistent van Zorro.

Murray, een forse man van 35 jaar, komt opnieuw op consultatie (zie het vorige nummer van Huisarts Nu). Murray is niet enkel heel groot maar ook erg zwaarlijvig en is versierd met tatoeages en piercings.