Verschillende artikels in dit nummer van Huisarts Nu informeren over aspecten van ziekte en gezondheid bij kinderen en jongeren. Het meest spectaculaire is natuurlijk het fenomeen ‘plotse dood’ bij jonge sporters. Het is zeer zeldzaam, maar het blijft nieuwswaarde creëren als het zich voordoet.

De transgenderproblematiek is actueler dan ooit en alle gespecialiseerde centra in de wereld zien het aantal cliënten toenemen. Is dat een weerspiegeling van een maatschappelijke openheid of gaat het om een reële toename van het aantal mensen dat in het verkeerde lichaam leeft?

Artsen blijken niet altijd de beste patiënten te zijn. Zij behandelen hun eigen gezondheidsproblemen vaak zelf, zonder tussenkomst van een andere arts. Uit de beperkte literatuur die over dit thema beschikbaar is, blijkt zelfbehandeling een nagenoeg universeel fenomeen onder medici: minder dan de helft van de actieve huisartsen heeft zelf een huisarts.

Bij een bursitis olecrani wil de patiënt graag snel van deze vervelende zwelling af en jeuken de handen van menig huisarts om het vocht eruit te aspireren, met onmiddellijk zichtbaar resultaat en een patiënt die tevreden de praktijk verlaat. Is dit ook de beste aanpak?

Volgens de recente NHG-behandelrichtlijn is afwachten het meest aangewezen beleid bij een niet-infectieuze bursitis olecrani. Maar diezelfde behandelrichtlijn adviseert een kordate behandeling met antibiotica bij een infectieuze oorzaak. Maar hoe het onderscheid maken tussen een infectieuze en een niet-infectieuze bursitis?

Kanker bij jongeren is zeldzaam. Meer dan 99% van de kankerdiagnoses wordt gesteld bij personen ouder dan 20 jaar. In 2015 werden in Vlaanderen 444 jongeren tussen 15 en 25 jaar met kanker gediagnosticeerd. Veelvoorkomende kankers in deze leeftijdsgroep zijn lymfomen, schildklierkanker en melanomen.

Het maakt wel degelijk uit welke coalities er aan de macht zijn en welke persoonlijkheden de federale en de Vlaamse portefeuille Volksgezondheid in handen hebben. Maar sommige evoluties komen tot stand, wie er ook aan de macht is. Die evoluties kunnen nog wel versneld, vertraagd, geïntensifieerd, afgezwakt of omgebogen worden door de politiek, maar dàt ze er komen, is al zéker.

Met de start van een nieuw schooljaar gaan ook de Centra voor Leerlingenbegeleiding (CLB) en de jeugdartsen (de vroegere ‘schoolartsen’) opnieuw van start. Hoe dragen zij bij aan de preventieve gezondheidszorg voor kinderen en jongeren en hoe werken zij samen met huisartsen? Jeugdgezondheidszorg spitst zich toe op de preventieve gezondheidszorg van kinderen en jongeren van bij de conceptie tot 25 jaar.

Op de leeftijd van zeven jaar heeft één op tien kinderen nog meer dan driemaal per week een natte nacht. En zelfs op volwassen leeftijd plast nog 1 tot 3% ‘s nachts in bed.

Interview met Tom Teulingkx, sportarts en voorzitter van de Vereniging voor Sport- en Keuringsartsen. Sportarts Tom Teulingkx runt samen met zijn vader en een vrouwelijke collega een huis- en sportartsenpraktijk in Westerlo. Die job combineert hij met talloze andere activiteiten, zoals op de barricaden staan tegen hartstilstand bij jonge sporters.

Peter Dieleman is één van die huisartsen die meer dan 24 uur lijken te hebben. Naast huisarts is hij sportarts, docent, organisator, begeleider, ... en is hijzelf ook een verwoed sporter en echte familieman.

Alcoholgebruik is erg beschikbaar in onze samenleving, zowel voor mannen als vrouwen. Bijna één op tien vrouwen drinkt wekelijks één tot zes standaardglazen.

Arnold, een 70-jarige man, komt ’s avonds op raadpleging. De man klaagt van een stekende pijn in zijn onderbuik. Hij is de dag ervoor met de pijn opgestaan. Arnold heeft geen idee wat dit zou kunnen zijn, hij heeft deze pijn nog nooit eerder gevoeld. Hij maakt zich niet meteen zorgen, maar de pijn belemmert zijn activiteiten wel.

Waar kun je als huisarts met je vragen over ‘het beleid’ terecht? Kun je als huisarts mee het beleid bepalen? Wordt er wel geluisterd naar de kleine ‘keuterhuisarts’ of zijn de hoge piefen in Brussel eerder onder de indruk van de grote spelers in het landschap zoals de mutualiteiten en de ziekenhuizen?

Hij kwam tergend traag de consultatieruimte binnen, met zijn schouders wat opgetrokken. ‘Heb zo’n nekpijn’, zei hij. Hij leek gespannen, zo’n type patiënt die zelfs als je de onderzoekstafel zou wegnemen, nog op die hoogte zou blijven hangen.

Murray is een forse man van 35 jaar die niet enkel groot maar ook zwaarlijvig is en versierd is met tatoeages en piercings. Hij presenteert zich voor de vernieuwing van zijn WINZ-certificaat (een document waarbij ik als huisarts moet aangeven of ik vind dat de patiënt om medische redenen al dan niet arbeidsgeschikt is).